In memoriam Godelieve Suys

Het leven van Godelieve Suys (° 24.6.1908 + 8.7.1994) overspant meer dan een halve eeuw orgelcultuur in Vlaanderen. Zij komt uit een vooraanstaande Oostvlaamse familie van kosterorganisten. "Meester Alfons" was haar vader. Hij was organist-kapelmeester in de St.-Martinuskerk te Ronse.

Godelieve Suys heeft nog gestudeerd bij Léandre Vilain aan het Koninklijk Conservatorium te Gent en wist te vertellen over de nieuwe tijd met Flor Peeters als jong leraar.

Zij behaalde een Eerste Prijs in notenleer, harmonie, piano, kamermuziek, het Hoger Diploma orgel met grote onderscheiding en in 1939 werd zij naar Rome gestuurd door het Ministerie van Openbaar Onderwijs en de Nationale Stichting "Prinses Marie-José", t.g.v. de inhuldiging van de "Academica Belgica" in hoedanigheid van verdienstelijke leerlinge. Zij was achtereenvolgens lerares piano en notenleer aan de Stedelijke Muziekakademie te Ronse, lesgeefster Orgel aan het Kon. Muziekconservatoria te Gent en te Antwerpen en adjunct-lerares orgel aan het Kon. Vlaams Muziekconservatorium te Antwerpen.

Uit de oudste Schalmei-jaargangen van de veertiger jaren kunnen wij haar concerten volgen met werken van Vierne, de Maleingrau, Peeters en Dupré.

Zelf mocht ik haar in 1952 leren kennen als een zeer toegewijde en deskundige assistente, later adjunct-lerares orgel aan het Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium te Antwerpen.

In de orgelcursus van Flor Peeters was zij de zorgzame, preciese en vinnige medewerkster die de vinger- en voetzettingen, de ritmiek en de techniek van de orgelstudenten op de sporen zette, Flor Peeters droeg haar zijn "Suite Modale" op en vroeg haar medewerking voor zijn "Ars Organi".

Samen met haar actieve geest en alerte presentie volgde zij tot op hoge leeftijd vele concerten en examens, ook van piano en kamermuziek e.a. aan diverse conservatoria.

Wij missen voortaan deze kleine, fiere vrouw.

Wij zijn dankbaar voor haar rijk leven en bieden haar zus Cecilia en haar familie onze oprechte deelneming.

Uit: Orgelkunst, jrg. 17, nr. 3, september 1994, p. 134.