Dorsan Van Reysschoot en Ralph Vaughan Williams

In een schenking vonden we onlangs een partituur van Willow-Wood, de cantate die Ralph Vaughan Williams in 1908-1909 schreef op tekst van Dante Gabriel Rossetti. Het gaat om een ‘one shilling’-uitgave in de reeks Breitkopf & Härtels edition of vocal scores, niets bijzonders dus, ware het niet dat op het titelblad een handgeschreven opdracht van Vaughan Williams prijkt: ‘A monsieur Dorsan Van Reysschoot, avec homages [sic], R. Vaughan Williams.’

Dorsan Van Reysschoot (Gent, 10 juli 1870 – Brussel, 10 januari 1920) trad in de voetsporen van zijn vader, de pianist, organist, dirigent en componist Désiré Van Reysschoot (1831-1908), en was actief als componist, musicograaf, muziekwetenschapper en muziekleraar. Hij studeerde aan het Gentse Conservatorium bij Charles Miry en Adolphe Samuel en gaf er later zelf les. Als componist liet hij zich opmerken met zijn symfonische Marche solennelle die in 1894 werd bekroond in een compositiewedstrijd van de Wereldtentoonstelling in Antwerpen. Drie jaar later werd hij ook toegelaten tot de eindronde van de Prijs van Rome. Verder componeerde hij pianowerken, liederen, orkestwerken, cantates en religieuze muziek. Van Reysschoot is ook de auteur van gedegen analyses van de eerste twee symfonieën van Beethoven en van de symfonie van César Franck.

Het is meer dan waarschijnlijk in zijn hoedanigheid van muziekwetenschapper dat hij in contact kwam met Ralph Vaughan Williams. Dorsan Van Reysschoot hield immers een referaat op het vierde congres van de International Musical Society dat van 29 mei tot 3 juni 1911 in Londen plaatsvond.* In de sectie Bibliography, organization, contemporary questions, etc. sprak hij er over Reforms in the notation of orchestral scores in so-called ‘popular’ editions. Uit het uitgebreide verslag dat The Musical Times op 1 juli 1911 publiceerde weten we dat Vaughan Williams aanwezig was op de openingsreceptie van het congres bij Novello & Co en ook dat tijdens het congres zijn Norfolk Rhapsody werd uitgevoerd. Het is dus meer dan waarschijnlijk dat Van Reysschoot bij die gelegenheid zijn partituur van Willow-Wood door de componist heeft laten tekenen.

Overigens was Dorsan Van Reysschoot niet de enige Belgische deelnemer aan het IMC-congres van 1911, hij was er in het fraaie gezelschap van o.a. musicoloog Charles Van den Borren, muziektheoreticus Emile Ergo, componist-dirigent Sylvain Dupuis en librettist en musicograaf Charles Martens.

*Dit werd ons gesignaleerd door Sylvester Beelaert, waarvoor dank!